صدیق دانش در بامیان باستان چشم به جهان باز کرد. زادگاه که مهد تمدن و تاریخ است، او را از طفولیت به هنر علاقمند ساخت. دانش در سال ۱۳۷۰ که هنوز کودک بود همراه با خانواده اش به شهر کابل کوچید و آنجا نزد نقاش آماتور ولی مستعد به فراگیری هنر پرداخت. در سال ۱۳۸۴ از مرکز هنری غلام محمد میمنگی فارغ شد. بعد از ۲ سال تحصیل از هنر های زیبا، دانشگاه کابل عازم شهر تورنتو، کانادا شد.
قدرت بصری نقاشی های صدیق دانش خیره کننده است. او با ظرافت خارق العاده ای، در تابلوهایش بین نور و رنگ توازن ایجاد میکند. دانش با بهره گیری از سبک نقاشی واقعیت گرا ]ریالیسیم [تفاوت ها و همرنگی های فرهنگ ها را انعکاس میدهد و با کشیدن هر قلمی، شهکاری خلق میکند. او هنرمند جوان و پُر کار است که از طریق هنر اش با جهان بیرون افهام و تفهیم میکند. شیوه های کاری اش در برگیرنده نقاشی های با رنگ روغن، کاردک و برجسته کاری است. دانش همچنان در خطاطی و زیبا نویسی دست رسا دارد که باعث شده است واقعیت ها را زیباتر و صمیمی تر بیان کند.
دانش شخصیت گرم و صمیمی دارد. کمک به دیگران و کار با اطفال او را به وجد می آورد. او در سال ۱۳۸۶ منحیث مدیر ارزیابی و بررسی برنامه های آموزشی بنیاد آغاخان وارد خدمت شد. آنگاه به تهیه و ترتیب کتاب های مصور برای اطفال پرداخت که هنوز بخش از نصاب درسی مکاتب روستایی افغانستان است. توانایی بی همتا دانش در خلق تصاویر زیبا، تخیل کودکان روستایی را بر انگیخته، شوق خواندن و فراگیری تعلیم را در آنها چند چندان کرده است.
هنری زیبا و بی آلایش دانش او را تا کنون چندین بار در نمایشگاه های در داخل و خارج از افغانستان کشانده است. او در سال ۱۳۸۹ نمایشگاهی در باره شخصیت محبوب، عارف بی نظیر، مولانا جلال الدین محمد بلخی رومی در مرکز هنرهای نمایشی ریچموند هیل در شهر تورانتو کانادا برگزار کرد.
در این روزها صدیق دانش مشغول نقاشی اتفاقات بزرگ و مهم زندگی حکیم ناصرخسرو است. دانش در نظر دارد تا با این مجموعه نقاشی زندگینامه مصور حکیم یمگانی را تشکیل بدهد. او از طریق هنر اش میخواهد به معرفی فرهنگ و شخصیت های بزرگ کشور اش چون حکیم ناصرخسرو بلخی بپردازد که در گذشته به دلیل نابسامانی ها روی خاطره هایشان گرد فراموشی نشسته است. دانش شگفت زده است و میخواهد با بهره گیری از مراجع معتبر ادبی و تاریخی، زندگینامه حکیم یمگانی را با نقاشی های جذاب و خطاطی های زیبا ترتیب بدهد.
صدیق دانش به این عقیده است که هنر مفهوم عمیق دارد و نباید تنها به زیبایی خلاصه شود. او هنر را وسیله میداند که میتواند خلا ناتوانایی زبان را پُر کند و به راحتی مفاهیم ومسایل را با اشخاص از هر کشوری در میان بگذارد. دانش مقام هنر را والا میداند، زیرا هنر او را توانایی تخیلی میبخشد که به دورترین دهکده های فکر پرواز کند، فاصله که زبان از پیمودن آن عاجز است.
